Legenda mówi, że Matka Boża objawiła się żebrakom na tzw. Piasku i poleciła przekazać miejscowym panom Głogowa, by ci wybudowali kapliczkę. Gdy postawiono ją, w pobliżu wytrysnęło źródło, którego woda okazała się cudowna. W czasie odpustów po tę wodę zjeżdżali się ludzie z okolicznych miast i wiosek. Obmywali chore miejsca, a z wdzięczności za uzdrowienie wrzucali do studni drobne monety. Jak podaje w swej monografii „Miasteczko” Franciszek Kotula, znany etnograf urodzony w Głogowie, przy ostatnim czyszczeniu studni, które miało miejsce około 1875 r., wydobyto 3 garnce monet, które zostały potem użyte do odlania dzwonu.

Początki Głogowa Małopolskiego

Głogów Małopolski założony został 22 czerwca 1570 r. przez Krzysztofa Głowę herbu „Jelita”, który nadał mu nazwę Głowów. Położone w Kotlinie Sandomierskiej nad rzeką Szlachcianką miasteczko wzniesione zostało w XVI wieku na wzór założeń urbanistycznych epoki renesansu – i jako takie było pierwszym w Polsce. Na mocy nadanych im praw mieszkańcy warzyli piwo, gorzałkę i miód. Dwa razy w roku – na św. Jana i św. Agnieszki – organizowano jarmarki, a w każdy wtorek targ. Gdy miasto przeszło w ręce Mikołaja Spytka Ligęzy herbu „Półkozic”, wybudowano drewniany kościół parafialny, szpital dla ubogich oraz pierwszy, drewniany ratusz. W połowie XVII wieku miasto na półtora wieku znalazło się pod rządami Lubomirskich. Oni to zmienili nazwę z Głowowa na Głogów, a że po II wojnie światowej na mapie Polski pojawił się inny – śląski Głogów, dlatego z czasem dodano przymiotnik Małopolski.

Badacze są zgodni co do tego, że już pod koniec XVII wieku w Głogowie istniały dwa kościoły. Drewniany kościół parafialny pw. Trójcy Przenajświętszej, usytuowany w samym centrum miasteczka. I drugi poza jego obrębem, w miejscu zwanym Na Piasku, noszący wezwanie Matki Bożej Śnieżnej. Do tej drugiej świątyni ciągnęły rzesze wiernych, uznając i potwierdzając składanymi wotami nadprzyrodzoną moc sprawczą znajdującego się wewnątrz świątyni cudownego obrazu. Była to wierna replika cudownej ikony Matki Bożej Śnieżnej z rzymskiej bazyliki Santa Maria Maggiore. Jak głosi przekaz, tytuł „Śnieżna” wiązał się z niezwykłym wydarzeniem, jakim była w 352 r. śnieżyca, która w samym środku upalnego lata (dokładnie 5 sierpnia) nawiedziła Rzym.

Misjonarze św. Wincentego à Paulo

Ważnym wydarzeniem w historii Głogowa było w roku 1763 sprowadzenie z Krakowa księży misjonarzy św. Wincentego à Paulo i przekazanie im całej parafii. Trzy lata później Lubomirscy wznieśli obok swojej rezydencji nowy murowany kościół i klasztor, do których równocześnie przeniesiono siedzibę głogowskiej parafii. Wyposażenie do nowego kościoła przeniesiono z dwóch dotychczasowych świątyń: drewnianego kościoła parafialnego (który został opuszczony) i rozebranego kościoła Na Piasku. Niestety, dworska świątynia nie funkcjonowała zbyt długo. W 1782 r., w ramach dekretu cesarza Józefa II, głogowski klasztor uległ kasacie. Obiekt zajęło wojsko, a siedziba kościoła parafialnego powróciła do starej drewnianej świątyni w pobliżu rynku. Te częste w tych latach przeprowadzki i zmiany lokalizacji utrudniają precyzyjne ustalenie, co działo się z cudownym obrazem. Faktem jest, że w I połowie XIX wieku głogowski kult Matki Bożej Śnieżnej znacznie osłab, w końcu ulegając całkowitemu zanikowi.

Kult Matki Bożej Głogowskiej

Pod koniec XIX wieku rozpoczęto budowę zachowanego do dziś murowanego kościoła parafialnego, który konsekrowano w 1905 r. Wraz z odzyskaniem przez Polskę niepodległości zaczął się również odbudowywać kult Matki Bożej Głogowskiej. Nie do końca jest wyjaśniona przyczyna, dlaczego czczono już całkiem inny obraz. Matka Boża Głogowska, którą możemy dziś zobaczyć w bocznej kaplicy kościoła parafialnego w Głogowie (posiadającego od niedawna status sanktuarium maryjnego), to niewielki obraz (45 cm wysokości i 31 cm szerokości) wzorowany na podobieństwo Matki Bożej Częstochowskiej. Natomiast o głogowskim obrazie Matki Bożej Śnieżnej słuch jakby zaginął. W miejscu dawnych objawień Na Piasku znajduje się cmentarz parafialny. Tutaj, na wzniesieniu, stoi niewielka kamienna kaplica, w której ołtarzu znajduje się obraz przedstawiający Matkę Bożą Śnieżną. Dziś nieco zapomniany i pozbawiony aury nadzwyczajności, przypuszczalnie jest tym samym XVII-wiecznym obrazem, do którego masowo pielgrzymowano przed wiekami.