Bp Marek Marczak urodził się 17 lutego 1969 r. w Piotrkowie Trybunalskim. Już w pierwszej klasie szkoły podstawowej posługiwał do Mszy św. jako ministrant w piotrkowskiej parafii pw. Najświętszego Serca Jezusowego, potem były spotkania modlitewne w ramach Ruchu Światło-Życie, wakacyjne wyjazdy rekolekcyjne i piesze pielgrzymki na Jasną Górę. Bezpośrednio po egzaminie maturalnym w I Liceum Ogólnokształcącym w Piotrkowie Trybunalskim (1987 r.) wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi. Tutaj, poza tym, że zgłębiał wiedzę teologiczną, został wszechstronnie przygotowany do pracy duszpasterskiej – w szpitalach, domach pomocy społecznej, poprzez rekolekcyjne wyjazdy z dziećmi i młodzieżą czy obozy dla osób niepełnosprawnych. Bp Marczak wspomina: – Gdyby nie tak przeżyty czas seminarium, nikt z nas nie potrafiłby chyba odnaleźć się jako ksiądz w swojej posłudze duszpasterskiej. Na wybór drogi powołania duży wpływ mieli spotkani księża, m.in. śp. ks. Marian Wiewiórowski, śp. ks. Władysław Chmiel i ks. Henryk Eliasz. Ta lista jest jeszcze dłuższa. Dlatego Ksiądz Biskup podkreśla: – Życie kapłanów, których znałem, utwierdzało mnie w pragnieniu bycia apostołem. Zawsze rozumiałem je jako powołanie, tzn. wołanie Pana Jezusa, aby iść za Nim.

Na drogach kapłańskiego powołania

Ks. Marek Marczak święcenia kapłańskie otrzymał 11 czerwca 1994 r. w archikatedrze łódzkiej z rąk abp. Władysława Ziółka. Po ich przyjęciu przez dwa lata był wikariuszem w parafii św. Andrzeja Apostoła w Restarzewie Poduchownym. Od początku był kapłanem maryjnym. W 1996 r. rozpoczął studia z zakresu teologii dogmatycznej na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Po uzyskaniu tytułu doktora teologii w 2004 r. zaczął prowadzić zajęcia dydaktyczne z teologii dogmatycznej w Wyższym Seminarium Duchownym oraz w Instytucie Teologicznym w Łodzi. Swoje ponaddziesięcioletnie doświadczenie pracy z klerykami podsumowuje następująco: – W naszych czasach, w sytuacji, w jakiej jest Kościół w Polsce, nie jest łatwo podjąć decyzję o wstąpieniu do seminarium. Oczywiście, nigdy nie było łatwo, ale dzisiaj młodzi ludzie słyszą tyle rozmaitych „ciekawostek” na temat życia Kościoła, że z pewnością oni sami i ich najbliżsi martwią się, jak będzie wyglądało ich życie w przyszłości. Myślę, że trzeba dzisiaj mieć odwagę wstąpić do seminarium. Trzeba mieć też dużo samozaparcia i włożyć bardzo dużo wysiłku duchowego, aby wytrwale dążyć do kapłaństwa. Jednocześnie właśnie przez pryzmat formacji seminaryjnej bardzo dobrze widać, jak żywy jest Kościół.

W 2005 r. ks. Marek Marczak został skierowany z pomocą duszpasterską do parafii św. Doroty i św. Jana Chrzciciela w Łodzi-Mileszkach. W 2012 r. abp Marek Jędraszewski, metropolita łódzki, mianował go archidiecezjalnym duszpasterzem pracowników nauki, zaś 15 sierpnia 2013 r. – rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi. Jako członek Rady Kapłańskiej Archidiecezji Łódzkiej pełni funkcję zastępcy jej sekretarza.

28 lutego 2015 r. Ojciec Święty Franciszek mianował ks. dr. Marka Marczaka biskupem pomocniczym archidiecezji łódzkiej i przydzielił mu stolicę tytularną Lentini. Ks. Marczak przyjął sakrę z rąk abp. Jędraszewskiego 11 kwietnia 2015 r., w wigilię Niedzieli Miłosierdzia Bożego.

Swoje kapłaństwo nowy biskup pomocniczy archidiecezji łódzkiej postrzega – i chce, by tak było też odbierane przez ludzi – jako najbardziej wymowny obraz kapłana z wielkoczwartkowej wieczornej liturgii: umywającego ludziom nogi.

Symbolika herbu nowego Biskupa

Herb Księdza Biskupa to tarcza, na której został przedstawiony lew „in moeca”, uskrzydlony, ze złotą aureolą, podtrzymujący przednimi łapami otwartą złotą księgę Ewangelii, zawierającą słowa: PAX TIBI MARCE – Pokój tobie, Marku – a na drugiej stronie: EVANGELISTA MEUS – mój Ewangelisto; słowa te zostały zapisane wielkimi literami w kolorze czarnym. Trzecia część tarczy herbu przedstawia symbol Piotrkowa Trybunalskiego: srebrnego orła z rozłożonymi skrzydłami, otwartym dziobem i szponami koloru złotego. W czwartej części jest symbol archidiecezji łódzkiej: łódź w kolorze złotym, z drewnianym żaglem zakończonym krzyżem metropolitalnym. W części centralnej tarczy herbu znajduje się słońce. Tarcza herbu została przytwierdzona do złotego ozdobnego krzyża. Pod nią na srebrnej, pofalowanej wstędze możemy odczytać zawołanie Biskupa Nominata, zapisane wielkimi literami: DOMINUS LUX MEA – Pan moim światłem (początek Psalmu 27). Poprzez wyrażone symbole i motto herb zaprasza do modlitwy z nowym Biskupem i za niego.

Promieniujące słońce, usytuowane w centrum herbu, podkreśla absolutne pierwszeństwo Bożego światła, które rozświetla całe życie Biskupa Marka, a ośmioramienna gwiazda i niebieskie jej tło wskazują na pobożność maryjną Księdza Biskupa, pielęgnowaną i praktykowaną od dziecięcych lat. Pobożność ta wzrastała w blasku Bożego światła, była coraz bardziej pogłębiana podczas studiów teologicznych oraz w głoszeniu Ewangelii.